Op 5 mei was ik onverwacht te gast bij het Wilhelmina Hotel in Domburg. Het hotel was natuurlijk tot de laatste kamer bezet. Vrienden van ons logeerden in het naastgelegen Strandhotel Duinheuvel. Het ontbijt konden we derhalve gezamenlijk in Duinheuvel genieten.

Dat ontbijt is een bijzondere ervaring: Je zit rondom een prachtige vleugel in een paar vertrekken die als kunstgallerie zijn ingericht.

We verbleven in een heel mooi en smaakvol gerenoveerde kamer.

Eén van de eigenaren is de derde generatie van de familie die Hotel Wilhelmina al sinds jaar en dag exploiteert. Samen hebben ze Duinheuvel erbij gekocht. Wilhelmina is het afgelopen jaar geheel gerenoveerd en Duinheuvel was nu aan de beurt en is nu bijna helemaal klaar. Het ziet er fantastisch uit en de service is heel goed en vriendelijk.

De ligging vlak achter een duin is erg mooi. Je klimt het duin(tje) over en je zit op het strand. De coasters van en naar Vlissingen en Antwerpen trekken dan aan je neus voorbij. De vaargeul loopt ter plekke namelijk zeer dicht bij de kust. Je hebt dus altijd wat te zien. Ik vind het een aanrader.

Een anecdote wil ik de lezer niet onthouden. Als ware nicotine verslaafde stond ik ‘s-morgens een sigaretje buiten te roken en kwam er een voor het smalle straatje hele grote vrachtwagen vol met pallets nieuwe parketvloer (heel erg prettig in een hotel want weinig stofnesten!) het straatje in gemanoevreerd. De chauffeur vroeg of ik van het hotel was? “Nee”, dus ik heb de eigenaar erbij gehaald, want waar moesten al die pallets neergezet worden zonder de ingang van de volle gastenparking te blokkeren? De eigenaar werd natuurlijk op het drukste moment, tijdens het voorbereiden van het ontbijt uit zijn werk gehaald en ging bijna uit zijn dak, omdat hij dacht dat de chauffeur mij in de weg stond bij het uitrijden van de parking. Ik kon nog net verhinderen dat hij de chauffeur ging staan uitfoeteren met als voorzienbare reactie dat die dan had gezegd: “Bekijk het maar!” en de hele boel weer had meegenomen, terwijl de parket leggers natuurlijk al in grote getalen besteld waren. Ik leefde erg met de man mee, want ik weet hoe het allemaal mis kan gaan met zulke verbouwingen….