De werkelijkheid is altijd fantastischer dan de fantasie.
“Goedemorgen u spreekt met Simon Brahms. Ik heb zeer dringend een kamer nodig voor mijn neef, die is namelijk piloot en daar is net een kindje geboren. Ze hebben meerdere jonge kinderen. Hij kan thuis niet slapen en moet een nacht een keer goed kunnen slapen in verband met zijn werk. Heeft u een kamer beschikbaar?” “Ja, ik heb een kamer beschikbaar, maar dat is wel een hele dure kamer. Weet u wel zeker dat uw neef dat wil?” Uit meerdere bronnen weet ik al dat alle hotels in de wijde omgeving helemaal vol zitten. Ik noem mijn prijs en de heer Brahms vraagt een optie, belooft even met zijn neef te overleggen en mij binnen een half uur terug te bellen. Hij belt inderdaad binnen een half uur terug en ja zijn neef, Pieter Barricello, wil dolgraag komen slapen. Hij woont in Den Haag en ik krijg zijn adresgegevens. Zijn neef zal in de loop van de middag langskomen met geld om het te regelen.
Om 19.00 uur is Pieter nog niet langs geweest en bel ik Simon met de vraag of Pieter nog komt. “Ik ga even bellen en bel u zo terug”. Prompt belt Pieter zelf op: “Ja hoor, ik ben vanmiddag al langs geweest en heb tegen de mevrouw gezegd dat ik vanavond zeker kom en dan het geld meeneem.” “Sorry, dat is niet goed mogelijk, want wij hebben u hier helemaal niet gezien. Is het mogelijk dat u zich vergist heeft in hotel?” “Hoe laat heb ik Roel van school gehaald?” vraagt Pieter aan iemand naast zich en vervolgens tegen mij: “Dat moet ongeveer half twee zijn geweest. Nou ja, ik kom in ieder geval tussen 21.30 en 22.00 uur bij u.”
Om ongeveer half tien volgt een telefoontje van Pieter dat het wel 11 uur zal worden of dat een probleem is. Dat is geen probleem. Ik heb inmiddels geverifieerd dat blijkens de telefoongids op het aangegeven adres inderdaad een mijnheer P. Barricello woont. Om 23.00 uur arriveert Pieter enigszins gestrest: “Ja, het is heel vervelend. Ik kom mij even netjes afmelden, want het is heel hectisch thuis, het is een gekkenhuis en het kan niet doorgaan, maar kan het morgenavond?” ” In principe kan dat, maar heeft u misschien geld bij u of een creditcard, zodat de betaling verzekerd is?” “Nee dat heb ik helaas niet bij mij, maar ik zal u zodra ik thuis ben mijn creditcardgegevens doorgeven”. Bij het afscheid nemen vraag ik nog gekscherend: “U bent zeker geen familie van Rubens Barricello?” “Nee, ik ben helaas van de arme tak”.
Nadat ik om 14.00 uur de volgende dag niets meer heb gehoord heb, heb ik Pieter opgebeld en hem medegedeeld dat ik hem die avond niet zal ontvangen. Hij reageert heel verbaasd. Ik leg hem uit dat ik mij enigszins beetgenomen voel. “Ieder ander hotel zou u een nacht wegens no show in rekening brengen. Ik zal dat niet doen, maar ik zal u vanavond ook niet ontvangen. U heeft niet zoals toegezegd naar mij toe de betaling zeker gesteld en ik zie dat er inmiddels enige andere hotels in de regio voordeliger kamers beschikbaar hebben en wens u daarmede veel succes!”
NB: de namen zijn gefingeerd
