Je Maakt wat mee als Hotelier
Peter Schoenmaker, in de wandelgangen beter bekend als P, heeft samen met zijn wederhelft Janneke Muileboom, door P steevast als madame S aangeduidt, achtereenvolgens een hotelletje in Haarlem (genaamd Spaarne 8) en in het zuiden van Frankrijk (Just2Suites) gerund. Een aantal avonturen die zij beleefden heeft hij nu gebundeld in een leuk boekje dat tegen een vriendelijke prijs juist voor de feestdagen in de schappen ligt.
VIND HET HIER BIJ BOL.com
Ik ken ze wat beter, want toen wij in 2000 het plan hadden opgevat om Haagsche Suites te starten zijn we gewapend met tekeningen van de ingrijpende verbouwingsplannen gaan proeflogeren bij ze in Haarlem. Op ons verzoek hebben ze ons geweldig geholpen met tips en do’s and don’ts tot aan onze start in 2002. Sindsdien hebben we onregelmatig contact en volgen we elkaar ook op FaceBook. P en mevrouw S hadden beide een werkzaam leven als reclameman en publiciste/redactrice achter de rug toen ze de switch naar de hotellerie maakten. P heeft Willem en mij destijds aan elkaar voorgesteld en is dan ook de Trait d’Union tussen Willem en mij.
Bij het runnen van een hotel in Frankrijk hoort het hele traject van verbouwen van een bouwval tot een luxe hotel wat op geestige wijze aan de orde komt. Daarbij behoren natuurlijk ook schetsen van de Fransen en hun eigenaardigheden. Niet voor niets noemde een goede vriend van mij de Fransen juist vanwege hun eigenaardigheden Snarfen…P spaart zichzelf en zijn fouten / onhandigheden niet en dat maakt het lezen een extra feestje.
Gasten van ons merken ook wel eens op dat zij het runnen van een eigen hotelletje of B&B als een ultieme droom zien. Mijn standaard antwoord is dan altijd “Loop maar eens een aantal weken met ons mee voordat je eraan begint”. Nu kan ik ze ook naar dit boekje verwijzen, dat vooral de vrolijke kant van het hotelier zijn belicht. Ze moeten dan vooral het hoofdstuk “Lekker Lui in de Zon” over de voorbereidingen op de komst van nieuwe gasten maar eens lezen, waaruit ik het volgende vrije citaat heb gemaakt:
De dag begon met het water geven van vijftig potplanten, want de beloofde regen was weer niet gekomen vannacht. We hebben acht duizend vierkante meter tuin, maar daar schijnen ook nog al die potten bij te moeten. Dertig gieters en een uur werk. Toen kwam het omspitten van het laatste stuk border bij het zwembad. Honderdvijftig vierkante meter had ik al gedaan, dus de laatste derig waren een peuleschil. Uurtje. Al doende zie je dat de Loungestoelen na de winter nog naar buiten moeten. Wat pas kan als de tegels rondom de piscine met de hogedrukspuit zijn gemarteld. Drie kwartier later, toen ik de loungers via de achterdeur naar buiten wilde sjouwen, bleek die uitgang versperd te zijn door de vracht dozen die IKEA weken geleden had afgeleverd. Dus eerst twee Sultanbedden in elkaar zetten.
Toen de nieuwe Billy opzetkasten monteren voor de bibliotheek. Ook boekenkasten heeft een mens altijd tekort, mede dank zij amazon.com. Kwam goed uit, want ik vond tussen de stapels boeken meteen de priem die ik al maanden kwijt was. Toen de vloer weer beloopbaar was en de extra zes meter boekenplank gevuld was, waren we weer drie uur verder. Even theepauze.
De ligstoelen naar buiten. Merde! Ik had in de herfst de houten leuningen eraf gehaald omdat ze geschuurd en gebeits moesten worden. Dus zestien leuninkjes geschuurd en gebeitst. Kwart over twee. Morgen voor de tweede keer. De metalen stoelen vertoonden roestplekken. Op naar het dorp. Het karton naar de dechetterie gebracht en een blik witte Hammerite gekocht. Kun je lekker zo over de roest heen smeren. Het loopt tegen vieren. Even het zwembad opendekken om de watertemperatuur te meten. Petain! De hogedrukspuit had een deel van het vuil in de piscine gespoten. Zwembad stofzuigen. Drie kwartier. Kwam in het pomphuis meteen de buitendouche tegen. Ook maar even gemonteerd. Kwartier. Kraan blijkt te lekken. Demonteren en repareren. Kwartier. Plaspauze. De vlotter van de WC in het pomphuis loopt vast. Demonteren en…monteren. Nog even zes duizend meter gras maaien en we kunnen aan de borrel. En dan heb ik het nog niet over al het werk dat madame S vandaag gedaan heeft. Morgen de rest van de lijst en dan komen de gasten….
Waarop P het hoofdstuk besluit met:
Jongens begin er niet aan! Je hebt ons toch!
Ik mis het verhaal van de goudvissen, maar dat komt misschien in deel 2.
P en madame S kunnen ook gevolgd worden op hun food blog
