Categorie: Hoteltalk Pagina 11 van 17

Na een bezoekje aan een bruiloftsreceptie in Leiden zwerven we wat rond in de omgeving op zoek naar een terras voor drankje en/of hapje. Leiden zelf is er te heet voor. De receptie speelde zich vanwege de hitte al af op een Leids grachtje en het was vermakelijk te zien hoe het verkeer zich vrolijk door de receptiegangers heen wurmde. In Allemansgeest aan de Vliet tussen Leiden en Voorschoten dat een ideaal stekje is voor zwoele avonden, wordt de bruiloft voortgezet, dus het lijkt niet gepast daar neer te zijgen. Tante Kee weer eens proberen? Per slot van rekening is de bedrijfsleiding daar niet zo lang geleden gewisseld. Daar aangekomen worden we tegengehouden door een groot krijtbord bij de ingang “Wij zijn volledig volgeboekt vanavond. Wij zien u graag een andere keer terug”. Het is kort voor 18.00 uur en er is geen kip te zien. “Als er dan niet valt te eten, is er dan tenminste wat te drinken op het terras tot de gasten komen?” vraag je je af. Zonder het te vragen om niet de kans te lopen afgepoeierd te worden, vervolgen we onze weg. We strijken neer op het terras van Huis ter Duin, pardon Grand Hotel Huis ter Duijn. Dat is pas genieten. Als we beloven voor de tweede shift te vertrekken krijgen we een mooi plaatsje in de zon en uit de wind. We hadden het al gemerkt toen we er op aan reden over de boulevard van Noordwijk: Wat een verschil met Scheveningen. In Noordwijk goed geklede mensen op de terrassen en wat een mooie auto’s allemaal. Geen korte broeken en uitpuilende bikini’s die over de boulevard sjokken met een vette hap in de hand en geen ronkend “Boomertjes” (getweakte vw tjes of kadetjes met teveel aan boemende stereo). Verukkelijk gegeten: Kalfslende en neustong fileetje (whatever that may be) onder zachte pianomuziek op het terras en temidden van mensen die zich nog aankleden voor het diner. Wat een grandeur uit voorbije dagen! Dat gaan we meer doen. Bovendien is het een uitstekende plek om naar het strand te gaan. Ze hebben een eigen terras met ouderwetse hoge rieten strandstoelen op het duin en bovendien een eigen trap naar het strand zelf waar wederom een eigen keurige strandtent staat waar je ook een hapje en een drankje kunt genieten en waar je ook voor gewoon op het strand kunt liggen zonder het gevaar te lopen dat een overmaatse oosterbuur je komt vertellen dat je in “zijn” kuil ligt. Grand Hotel Huis ter Duin is met 254 kamers wel een beetje groot, maar eigenlijk toch wel een weekendhotel. Temeer, omdat het al jaren door dezelfde familie wordt gerund die nog hard meewerkt in het hotel. Het bewijst dat ook een groot hotel persoonlijk kan zijn. En, last but not least je kan er BN ers bekijken. Op de terugweg rijden we toevallig langs Auberge de Kieviet, tegenwoordig een Fletcher hotel, van de uitvinder van de hotelbon. Een schreeuwerige banner aan de weg verkondigt dat ze door Talkies tot terras van het jaar zijn verkozen, maar er zit geen kip daar op het terras. Het kan verkeren. Ik zelf vind dat niet zo vreemd, want nog niet zo heel lang geleden was het terras alleen maar toegankelijk voor hotelgasten en werden niet hotelgasten er gewoon weggejaagd. Het overkwam mij onder een vorige eigenaar kort nadat ik er een niet goedkoop feestje had georganiseerd. Fletcher heeft wat mij betreft dus nog wat badwill van de vorige eigenaar overgenomen.
Overigens is De Kievit al een oud etablissement. Volgens de site van Schmidt, de zeevis leverancier is al in 1916 een theeschenkerij in het pand van Auberge de Kieviet gevestigd en begint men er in 1954 een hotel dat met (zelfs twee) michelinsterren tot grote hoogte kwam, maar die nu weer kwijt is. Overigens had Schmidt zelf weer de pech met de AD haringtest van deze week, dat een medewerker per ongeluk een doos schoongemaakte haring van de voorgaande dag weer in de koeling had gezet in plaats van weg te gooien. De haring smaakte volgens het AD dan ook als een oude krant.